(vroeger) Het geheel is maar enkele ha groot maar het is zodanig dicht bebouwd en er lopen zovele kleine paadjes dat het een echte doolhof lijkt. Op een stratenplan van 1699 kunnen de huidige structuren nog zeer gemakkelijk teruggevonden worden. In 1786 telde de Borgt ongeveer 287 inwoners en met de ramp in 1839 woonden er 400 mensen. Vandaag is het bevolkingsaantal gegroeid tot ± 1.500. Het grondgebied dat de Borgt genoemd wordt, behoort feitelijk tot twee gemeenten : Grimbergen en Vilvoorde. Maar de parochie Borgt, dat het grootste gedeelte omvat, is uitsluitend gericht op Grimbergen. Gedurende de Franse overheersing werd de Borgt zelfs een tijdje zelfstandige gemeente met een eigen burgemeester, en dit van 1795 tot 1800. Grimbergen was toen de kantonhoofdpiaats.
De Borgtse gemeenschap houdt er nog heel sterk aan om telkens op 11 november hulde te brengen aan het monument, (rechts op de foto) opgericht voor de slachtoffers van beide oorlogen. De eenvoudige arbeidersgemeenschap weet en erkent het offer van deze simpele lieden en het (eed dat nog niet volledig geheeld is bij sommige families uit de Borgt.
(vroeger) Typisch zijn dus de kleine enge straai-jes. Hun namen geven de bestemming aan. Zo het Molenstraatje; langs een arm van de Tangebeek en aan de rand van de molenvijver staat nu nog het molenhuis (wel herbouwd). Zelfs toen het molenrad verdween (1938) bleef de graanmolen draaien met een automatische hamerslagmolen. Maar toen de meeste landbouwers en kleine boeren uit de Borgt verdwenen viel ook de molen stil. De laatste molenaar Frans Lau-wers woont er nog steeds. Onlangs verdween het kleine molenaarswegje (privébezit), dit tot ongenoegen van de schooljeugd, ouden van dagen en wandelaars.
